OVER DIT PROJECT

Het Anneko van der Laanhuis, een welzijn stimulerend woon- en zorghuis voor vierentwintig verstandelijk beperkte kinderen/jongeren. Een ontwerp, dat geheel is afgestemd op de doelgroep, waarin zijzelf de ruimte kunnen lezen en begrijpen. Door het concept [IN]PERFECTIE, wordt de innerlijke perfectie van het kind weer naar boven gehaald; door een veilig en vertrouwd interieur- en exterieurontwerp. 

 

Het kind weer kind laten zijn en de kans geven om zichzelf stapsgewijs te ontwikkelen door de balans binnen het ontwerp tussen houvast en uitdagingen. Door de ontwikkeling van het kind, zal het welzijn toenemen waardoor hij/zij zichzelf weer durft te tonen en achter de gevormde 'muur' tevoorschijn komt.

Het concept kenmerkt zich door het tonen en benutten van de innerlijke krachten, die door buitenstaanders vaak niet wordt gezien. De kracht naar bovenhalen, waardoor een kind zichzelf niet meer zal  afzonderen maar onder de mensen komt en laat zien dat zij er wel zijn! En hoe!

 

AANLEIDING

Op dit moment is er een groeiende zorgvraag naar huisvesting voor verstandelijk beperkte kinderen. Bovendien neemt naar verwachting het aantal verstandelijk toe (Woittiez, 2014). Uit onderzoek van Van Gameren-Oosterom et al., (2012) blijkt dat het herbestemmen voor verstandelijk beperkte kinderen / jongeren achterblijft op de vraag ondanks de leegstand. 

Het is dus goed dat er hebstemmingsplannen zijn, zoals het Anneko van der Laanhuis. Helaas draagt het huidige interieur niet bij aan het stimuleren van welzijn van de bewoners en zal de ontwikkeling zelfs verslechteren, omdat de bewoners zich niet veilig voelen binnen de huidige van het Anneko van der Laanhuis.

'‘Een opdracht, die mij van veraf en dichtbij raakt. Vanuit eigen ervaring heb ik meegemaakt dat de vormgeving van panden voor verstandelijk beperkten een negatieve invloed kan hebben op de gezondheid, het welzijn en het welbevinden van de gebruikers. Dat gun ik de toekomstige bewoners van het Anneko van der Laanhuis niet. Hun leven ziet er nu al somber uit (net als het Anneko van der Laanhuis) en dat wil ik met een ontwerp voorkomen. Ook deze kinderen verdienen een huis waarin zij zichzelf thuis voelen en de veiligheid ervaren. Dat zij de rugzak, die zij met zich meedragen van zich af kunnen zetten en weer kunnen genieten van het leven. Als ontwerper is het mijn visie om de verbindende factor te zijn tussen de doelgroep, de architectuur, het interieur en zijn omgeving. Ik zie deze op dracht als een grote uitdaging en voor het vakgebied als een toegevoegde waarde, door het feit dat het vormgeven van een in- en exterieur voor verstandelijk beperkten niet vanzelfsprekend is door hun leef- en denkwijze.''

 

DOEL 

Het ontwerpdoel is gericht op ontwerpen van een 'veilig huis’, waar de kinderen zichzelf kunnen ontwikkelen en optimaal tot hun recht komen. HET ANNEKO VAN DER LAANHUIS EEN HUIS IS EEN THUIS! Een omgeving waarin de kinderen/jongeren zichzelf veilig voelen (en angsten verminderen). Een interieur waarin zij de warmte van hun oorspronkelijke thuis ervaren. Een huis dat aanvoelt als hun echte thuis. Het doel van het ontwerp is een ontwerp neerzetten, die het innerlijke van de doelgroep vertaald; door letterlijk in de huid van de kinderen/jongeren te kruipen. Een ontwerp waarbij het interieur en exterieur van het Anneko van der Laanhuis een bijdrage leveren aan het toenemen van het welzijn van de kinderen. Waar een kind zichzelf durft te zijn, grenzen durft te verleggen en uit zijn/haar comfort zone treedt. Dat een kind zijn lach, die het voorheen had, weer durft te tonen en zichzelf niet afzondert en vereenzaamd. 

Tijdens het vooronderzoek verrichte ik onderzoek, analyseerde en observeerde.  Bovendien ben ik de dialoog aangegaan met de opdrachtgever, betrokken partijen, begeleiders en gebruikers, Alle uitkomsten van het onderzoek heb ik gaandeweg het hele ontwerpproces getoetst aan het ontwerp. Daar heeft de kracht gelegen om een draagvlak te kunnen creëren waarin de gebruiker centraal staat.

 

CONCEPT [IN]PERFECTIE

Verstandelijk beperkte kinderen worden als imperfect gezien en krijgen door buitenstaanders en vanuit hogere hand een stempel op zich gedrukt. Dit weerhoudt het kind van de vrijheid, waardoor het in zichzelf kruipt. Het concept richt zich op ‘het kind weer kind laten zijn’  en ‘de innerlijke perfectie‘ weer naar boven halen door het interieur en het exterieur op het kind af te stemmen. De innerlijke perfectie wordt omhoog gehaald door een veilig, vertrouwd en grensverleggend interieur- en exterieurontwerp. Met als gevolg dat zij zichzelf weer durven te zijn en leren inzien dat zij zichzelf mogen zijn. Geen angsten meer ervaren en op de langere termijn minder gevoelig worden voor prikkels om hun heen. Binnen het ontwerp komt dit tot stand door de prikkelfactoren in te zetten; om van grenzen uitdagingen te maken in plaats van de grenzen als barrières te blijven zien/voelen.

 

Nee, [IN]PERFECTIE is geen spelfout. De kinderen/jongeren beschikken over perfectie, alleen is die door hun persoonlijke verleden ver weggestopt. Het gaat daadwerkelijk om het innerlijke weer naar boven halen en laten zien dat zij krachtiger zijn dan de gevormde muur. Het kind laten ervaren en inzien dat zij wel degelijk perfect zijn.